DanielDeWaele.com
Webblog van Daniel De Waele
Theïstische evolutie
Theïstische evolutie is een theologische reflectie op evolutie, die volledig aanvaard wordt, maar die men probeert te verzoenen met de christelijke godsdienst.
Creationisme en Intelligent Design
Evolutionisten zagen in het rijke fossielenbestand het bewijs voor het gelijk van Darwin: overal kon men uitgestorven soorten ontwaren die getuigden van een voorbije ontwikkeling in de natuur. Sommige christenen verklaarden, nogal ontredderd, dat God fossielen in de aarde had begraven om de gelovigen te testen, of dat de duivel dat gedaan had om mensen te misleiden.
Reacties op Darwin
Het was een groot schandaal, wat Darwin allemaal had durven schrijven in zijn Origin. Adam Sedgwick, Engels geoloog en natuurtheoloog, sprak van een ‘grote schande’ en Charels Lyell, auteur van Principles of Geology, vond het allemaal erg ‘smakeloos’.
Charles Darwin
In Cambridge volgde Charles Darwin een opleiding tot anglicaans geestelijke. Hij was een overtuigd christen, een theïst: hij geloofde dat God de Schepper was van hemel en aarde en ook naar believen kon tussenkomen in zijn schepping. Een onverwachte reis zou een en ander drastisch veranderen.
Hoe christenen reageerden op Griekse filosofen
De twee scheppingsverhalen in Genesis zijn typisch oud oosterse verhalen, mythen over hoe de wereld door toedoen van goden of God tot aanzijn werd geroepen. Nu lagen die Bijbelse scheppingsverhalen in de eerste eeuwen van onze jaartelling best wat moeilijk voor menig Joods en christelijk geleerde.
De evolutiegedachte bij de Grieken
In de oude oosterse wereld, in Egypte, Mesopotamië, Syrië-Palestina, kende men heel wat scheppingsverhalen, het ene al spectaculairder dan het andere. Ze waren onderling heel verschillend, maar wat steeds terugkwam, was dat de wereld en de mensen geschapen waren door de goden. Opvallend is dat sommige Griekse filosofen daar heel anders over dachten. Zij vroegen zich af of een en ander niet kon ontstaan zijn zonder bemoeienis van de goden.
De dood in Egypte
Pyramides, graftomben, dodensteden ten westen van de Nijl (het gebied van de dood), sarcofagen, mummies, het Dodenboek, Egyptenaren leken wel geobsedeerd door de dood, of door het leven na de dood. Dat betekende niet dat het huidige leven niet gewaardeerd werd, men wilde graag zo lang mogelijk leven, in voorspoed. De wijze Hordjeder schreef: “Deprimerend is de dood voor ons, het is leven dat we hogelijk waarderen.”