DanielDeWaele.com
Webblog van Daniel De Waele
Necromantie in de oudheid: talking heads
Philostratos vertelt dat nadat de meneaden Orpheus in stukken hadden verscheurd, slechts zijn hoofd achterbleef. Wonderlijk was echter dat dat hoofd, dat vast zat in een kloof in de aarde, begon te profeteren. De inwoners van de streek kwamen daar om orakels vragen,
Necromantie in de oudheid: Kinderen als medium
Een nogal luguber aspect van necromantie was het gebruik van jongetjes, tieners. Er was een wat onschuldiger variant waarbij een levende jongen als medium gebruikt werd. Een kwalijker vorm van necromantie gebeurde door ingewandlezing van een geofferd jongetje.
Necromantie in de oudheid: lijken die herleven
Op het stil geworden slagveld, waar zovele dode dapperen achterbleven, hadden dodenbezweerders of heksen een ruime keuze. Er waren tovenaars die zelfs dode lichamen consulteerden – niet de heengegane geesten ervan, maar de lichamen zelf die ze deden herleven om ermee te spreken.
Necromantie in de Grieks-Romeinse wereld
In de Griekse wereld was het vooral vanaf de 4e eeuw v.Chr. dat dodenbevraging floreerde. Op die manier hadden de doden, die volgens Homeros doelloos hun eeuwige dagen sleten in Hades, nog wel een praktische rol te spel en in het bestaan der levenden. De doden moesten middels bepaalde rituelen opgeroepen worden; zonder de nodige offers en gebeden ging het niet.
Erotiek en magie
Op de markt van de liefde was concurrentie niet ongewoon. Soms was het nodig een mededinger uit te schakelen en een beproefd middel hierbij was magie. Vanaf de 4e eeuw v.Chr. werden daartoe vloektabletten geschreven. Er waren vloeken die scheiding tussen geliefden bewerkten en vloeken die degene op wie men zelf een oogje had laten vallen, tot je moesten aantrekken.
Geslachtsverandering in de oudheid – concrete gevallen
Een meisje van dertien jaar, van voorname familie en heel mooi, kreeg, zo gaat het verhaal, veel huwelijksaanzoeken. Ze werd toegezegd aan de man die haar ouders wilden en toen de huwelijksdag aanbrak en zij op het punt stond haar ouderlijk huis te verlaten, werd ze plotseling door pijn overvallen en begon ze heel hard te schreeuwen. Dat waren de voorboden van een geslachtsverandering die zich zou voltrekken.
Geslachtsverandering in de oudheid: mythen
Phlegon van Tralles verlustigde zich in het verzamelen van bizarre verschijnselen, ter vermaak van de lezer maar toch ook tot lering. In de Romeinse keizertijd bestond een populaire interesse in allerlei monstruïteiten, en Phlegon voorzag graag in die behoefde. Van de 35 verhalen die hij opnam in zijn werk zijn er 23 van seksuele aard. Daarin komen ook seksuele metamorfosen aan bod, mythische en historische.