DanielDeWaele.com
Webblog van Daniel De Waele
De dood in Egypte
Piramides, graftomben, dodensteden ten westen van de Nijl (het gebied van de dood), sarcofagen, mummies, het Dodenboek, Egyptenaren leken wel geobsedeerd door de dood, of door het leven na de dood. Dat betekende niet dat het huidige leven niet gewaardeerd werd, men wilde graag zo lang mogelijk leven, liefst in voorspoed. En men verdacht de doden ervan stikjaloers te zijn op de levenden.
Het dodenrijk in Mesopotamië
In Mesopotamië was er geen hemel en geen hel. Er was geen oordeel. Er was alleen een dodenrijk waar alle overledenen heen gingen. De Anunnaki, goden van de onderwereld, oordeelden niet over goed of fout gedrag, zij bepaalden eerder het lot dat de dode opgelegd kreeg. De Anunnaki deden niets meer dan de sociale hiërarchie bevestigen waarin men op aarde had geleefd. Wie koning was op aarde, bleef koning in de onderwereld. Wie slaaf was, bleef slaaf. Het aardse leven kreeg een vervolg in de onderwereld.
De dood en wat erna – in het zoroastrisme
Eens zou de dag komen dat de mens dit leven, dat hopelijk lang duurde en toch een beetje gelukkig was, zou moeten verlaten om af te dalen naar het sombere dodenrijk. Of je goed geleefd had of niet, iedereen kwam daar terecht om er zich ten eeuwige dage te vervelen. Het zoroastrisme bracht hier iets revolutionair nieuws.
De mystiek van Origenes
Waarom het denken en het leven van een mens bestuderen? Op zich hoeft dat geen zin te hebben. Maar als die mens ons iets te zeggen heeft over de uiteindelijke werkelijkheid van het leven, van ons leven, dan is het zeer de moeite waard daarnaar te luisteren. Origenes was zo een man.
Vergeten rijkdom: Joodse wereldliteratuur uit de klassieke oudheid
“En tot slot, mijn zoon, nog deze waarschuwing: er komt geen einde aan het aantal boeken dat geschreven wordt, en veel lezen mat het lichaam af,” zo waarschuwt Prediker zijn lezers. Maar zo te zien hebben andere Joden zich nooit veel aangetrokken van Predikers welgemeende raad. Het is verbazingwekkend welke enorme hoeveelheid aan religieuze literatuur een klein volk als Israël heeft bijeen geschreven, in de oudheid alleen al. De hele wereld kan er zich aan laven.
De dood in Egypte
Pyramides, graftomben, dodensteden ten westen van de Nijl (het gebied van de dood), sarcofagen, mummies, het Dodenboek, Egyptenaren leken wel geobsedeerd door de dood, of door het leven na de dood. Dat betekende niet dat het huidige leven niet gewaardeerd werd, men wilde graag zo lang mogelijk leven, in voorspoed. De wijze Hordjeder schreef: “Deprimerend is de dood voor ons, het is leven dat we hogelijk waarderen.”
Tempels en priesters in Egypte
Voortdurend zochten Egyptenaren hun goden op en benaderden hen met allerlei verzoeken om vruchtbaarheid, genezing, troost in verdriet, maar uitten zij ook allerlei klachten: over ruzie met de buren of over iemand die hen had bestolen. De bidder wist dat de goden welwillend waren en zouden reageren op het gebed.