DanielDeWaele.com

Ik was in mijn garderoberuimte toen ik plotseling het gevoel kreeg dat [de overleden] Howard bij me was. Ik voelde hem rechts van me. Het ging gepaard met een sensatie van lichtheid – een gevoel van vreugde en vrijheid. Het was alsof ik hem in mijn hart vaarwel hoorde zeggen, hem hoorde bedanken voor het feit dat ik er voor hem geweest was. Hij bleef niet lang, waarschijnlijk zo’n dertig seconden.

Sterfbedvisioenen treden op vlak voor of tijdens het intreden van de effectieve dood. De stervende ziet overwegend overleden familieleden en vrienden, soms ook onbekende geestelijke wezens, die hem ‘komen halen’ of geruststellen over de naderende dood.

Onderzoekers hebben lang niet altijd een relatie gevonden tussen een slechte bijna-dood ervaring en een ‘slecht’ leven. Soms echter lijkt een egoïstisch leven of ook een zelfmoordpoging een slechte ervaring te geven in de dood.

Er zijn ook verslagen waarin patiënten met een hartinfarct angst ervaren, en nachtmerrieachtige, heel reële angstdromen hebben over Satan en de hel. Die dromen zijn volgens Kübler Ross wel reëel maar zijn geen realiteit. Het zijn projecties van de eigen angsten. Waarom de hemel reëel is en de hel slechts een projectie is, wordt niet uitgelegd. Moody geeft geen enkel getuigenis van een negatieve bijna-dood ervaring, alleen lijken zelfmoordpogingen iemand niet in de hemel te brengen, zoals we nog zullen zien.

“Het leven lijkt op een gevangenschap. In deze toestand kunnen we eenvoudig niet begrijpen wat een gevangenis dat lichaam van ons is. De dood is zo’n verlossing, net alsof je uit de gevangenis ontsnapt bent. Daar kan ik het naar mijn weten het beste mee vergelijken.””

Toen zag ik mijn vader, precies zoals hij was toen hij nog leefde, en hij zei tegen me: ‘Kom hier, hier is het goed toeven.’ Ik wilde naar hem toe rennen, maar dat lukte niet, want er was een grens tussen ons. Ik kan de grens niet beschrijven. Het was een muur waar ik doorheen kon kijken. Toen hoorde ik een donkere stem die overal leek te zijn, die vroeg: ‘Wie?’ Ze bedoelden mijn identiteit. En toen [kwamen] de woorden: ‘nog niet.’ …

Bij de aankomst in de andere wereld krijgt de mens een levensoverzicht. Dat wordt vaak beschreven als een film die afgedraaid wordt. Alleen wordt daarbij ook gevoeld wat men ziet, en ervaart men ook wat de anderen gevoeld hebben van onze daden.