Archief

Als Maria van Magdala bij het graf komt ziet zij tot haar verbijstering dat de steen voor het graf verwijderd is, zij rent naar Petrus en de ‘discipel die Jezus liefhad’ (de auteur van het evangelie), zij vreest dat men het lichaam van Jezus gestolen heeft.

Een vraag die nog beantwoord dient te worden is of Petrus, op wie de kerkvaders zich allemaal beroepen, wel heeft willen zeggen wat de kerkvaders beweerden, toen hij zei: “Hij is naar de geesten gegaan die gevangenzaten, om dit alles aan hen te verkondigen.”

“Hij is niet hier, Hij is uit de dood opgewekt. Herinner je wat Hij jullie gezegd heeft toen Hij nog in Galilea was: de Mensenzoon moest worden uitgeleverd aan zondaars en moest gekruisigd worden en op de derde dag opstaan.’”

In de evangeliën van Marcus en Matteüs beschimpen beide misdadigers die met Jezus gekruisigd worden hem. Maar volgens Lucas kwam één toch tot inkeer. Die mag met Jezus mee naar het paradijs.

Een gelijkenis die we alleen bij Lucas aantreffen is die van Lazarus en de rijke man. Het gaat over een rijke die gewoon was in purperen gewaden rond te schrijden en een arme bedelaar, Lazarus, die overdekt met zweren voor het huis van die rijke lag.

Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf, rolde de steen weg en ging erop zitten. Hij lichtte als een bliksem en zijn kleding was wit als sneeuw. De bewakers beefden van angst en vielen als dood neer.

Op dat moment scheurde in de tempel het voorhangsel van boven tot onder in tweeën, en de aarde beefde en de rotsen spleten. De graven werden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen werden tot leven gewekt; na Jezus’ opstanding kwamen ze uit de graven, gingen de heilige stad binnen en verschenen aan een groot aantal mensen.

Terwijl Marcus slechts in één passage over vuur en Gehenna spreekt, is dat bij Matteüs heel wat meer.

Behalve de Dood waart nog een tweede macht rond in het boek Openbaring. Aan de hemel verschijnen tekenen. Eén daarvan is een “grote, vuurrode draak, met zeven koppen en tien hoorns.”

Toen ik Hem zag viel ik als dood voor zijn voeten neer. Maar Hij legde zijn rechterhand op me en zei: ‘Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste. Ik ben degene die leeft; Ik was dood, maar nu leef Ik, tot in eeuwigheid. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk.

“Dan komt Hij in een vlammend vuur en omringd door engelen, door wie Hij zijn macht toont; dan straft Hij hen die God niet erkennen en geen gehoor geven aan het evangelie van onze Heer Jezus.”

Spoedig (zo meende Paulus toch) zou de dag komen waarop de doden werkelijk werden opgewekt. Dan zal onze ‘aardse tent’ – zo noemt Paulus het lichaam – worden afgebroken en krijgen we van God een woning in de hemel.

De dood. Hoe was het eigenlijk gekomen dat deze eeuwige vijand van de mens de goede schepping van God was binnengeslopen?

Paulus had Jezus van Nazaret nooit ontmoet maar daar zat hij niet mee; “Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer.” Hij had immers Christus op een veel verhevener en indringender wijze leren kennen. Enkele keren schrijft hij dat hij Christus ‘gezien’ heeft.